شگفتى‏ هاى سيستم عصبى‏

وقتى انسان به مجموعه‏اى از كابل‏هاى پيچيده و تو در تو در مراكز تلفن برمى‏خورد، غرق در شگفتى مى‏شود كه چگونه هزاران نفر با تلفن در يك لحظه با هم سخن مى‏گويند، بدون آن‏كه يكى با ديگرى اشتباه شود؟
انسان به مهندسان عالى‏مقامى كه چنين دستگاه عظيم و دقيقى را ساخته‏اند آفرين مى‏گويد، در حالى كه سيستم اعصاب انسان به مراتب پيچيده‏تر از مراكز تلفن شهرهاى بزرگ است. اين دستگاه دقيق و بزرگ‏ عصبى، شب و روز ميليون‏ها پيام ارسال مى‏كند و حركات قلب و دست و پا و تنفس را منظم مى‏كند. اگر اين ارتباطات منظم در بدن انسان نبود، بدن توده‏اى درهم و برهم و مشتى سلول آشفته بود و انسان شكل عجيبى پيدا مى‏كرد. اين شكل موزون و زيبا فقط به سبب پيام‏هاى صحيحى است كه اعصاب از راه مغز به ميلياردها سلول ارسال مى‏كند.
زبان داراى سه هزار جوانه چشايى است كه هر يك با يك سيم عصبى به مغز مربوطاند. گوش داراى يك ميليون سلول شنوايى است كه فركانس‏هاى صوتى را گرفته و ما را قادر به شنيدن مى‏كنند.
هر چشم 130 ميليون گيرنده نورانى دارد. پس، دو چشم 260 ميليون گيرنده نورانى دارند. پوست داراى يك شبكه وسيع گيرندگى است و اگر جسم گرمى را به پوست نزديك كنند، يكى از سى هزار گيرنده حرارتى آن زنگ خطر را به صدا در مى‏آورد. هم‏چنين، پوست داراى 250 هزار سلول حساس به سرما و پانصد هزار سلول لَمسى است.
جريان‏هاى عصبى، در هر ساعت، بيش از سه هزار كيلومتر مسافت را در بدن ما مى‏پيمايند. در هر ساعت در وجود ما پيام هاى مختلفى مبادله مى‏شود كه با هم اشتباه نمى‏شوند. اين شگفتى را چه كسى آفريده است؟
«وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ».
و [نيز] در وجود شما [نشانه‏هايى است‏] آيا نمى‏بينيد؟
چرا در وجود خود تفكر نمى‏كنيم تا چشممان باز شود و خدا را ببينيم؟