همچنين سهمى براى انسان مقرر شده است كه از طريق كار مشروع به انسان مى‌رسد، كه اگر به دنبال آن كار مشروع نرود، آن سهم را واجب نكرده‌اند كه به انسان برسد، بلكه راه رسيدن انسان به آن سهم، كار مشروع و فعاليت پاك است.
«وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى»
هر انسان مسلمانى كه در به دست آوردن سهم و روزى خود كار و فعاليت كند، زحمت بكشد، خداوند مهربان از باب لطف و محبت، اين كار كردن و زحمت كشيدن و فعاليت را براى او عبادت قرار داده است، آن هم عبادتى مهم، تا جايى كه در بهترين و معتبرترين كتاب‌هاى شيعه نقل شده است كه: «2» عبادت ده جزء است، نه جزء آن كسب حلال است؛ يعنى برابر با ارزيابى پيغمبر صلى الله عليه و آله مجموعه نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر، انفاق، خمس و زكات، يك جزء عبادت است و به دنبال مال حلال رفتن، نه جزء.
بنابراين، هر كاسبى كه به دنبال كار مشروع است، نبايد فكر كند كه عمر او ضايع مى‌شود. چون ارزشش بيش از عبادت است.
منبع : پایگاه عرفان
