آن وقت اين دانشمند سه جلد كامل اين كتاب را درباره عسل نوشته و خواص آن را تحليل كرده است. در آنجا مى‌نويسد: اى مردم دنيا! گوشت گوسفند بخوريد، چرا خوك مى‌خوريد؟ عسل كه هست، شربت عسل يا بهترين نوشيدنى كه دوغ با ماست سالم است، بخوريد، براى چه عرق و شراب مى‌خوريد؟
خدا مرحوم كافى را رحمت كند. واعظى بود كه قبل از انقلاب خيلى اصرار داشت جوان‌ها را هدايت كند و از كار بد باز دارد. خود ايشان براى من گفت: شبى منبر دعوتم كرده بودند، آنجا مشروب فروشى خيلى زياد بود. ما نيز روى منبر به عنوان امر به معروف و نهى از منكر گفتيم: جوان‌ها! روزها كار مى‌كنيد، بعد از هشت ساعت زحمت، سه تومان مزد مى‌گيريد، آن وقت مى‌رويد دو تومان آن را عرق مى‌خريد و مى‌خوريد، براى چه؟ حيف نيست؟ گفت: جوانى سر زانو بلند شد و گفت: حاج آقا! به شما گران مى‌دهند، هجده ريال است.
اين همه خداوند در قرآن فرموده است: از ميوه‌ها شربت بگيريد و بخوريد، چه نيازى به الكل داريد؟ اگر دكتر به شما ثابت كرد كه بدن شما به الكل نياز دارد و راست مى‌گويد، منِ خدا آن مقدار نياز بدن شما را در پرتقال، نارنگى، انار و انگور گذاشته‌ام. اين الكلى كه خدا حلال كرده است، بخور.
ممكن است كسى بگويد: گوشت كيلويى فلان قدر است، نمى‌توانيم بخريم و بخوريم، ما چه كنيم؟ جواب اين است كه حبوبات كار گوشت را مى‌كند. يكى از بهترين موادى كه خدا قرار داده است، سيب زمينى است.
منبع : پایگاه عرفان
