در اين آيات، خداوند به همه حقايق عالم طبيعت سوگند خورده است. بعد از ذكر «بسم الله» اول به خورشيد سوگند خورده است، دوم به شعاع، روشنايى و نور خورشيد. هر كدام از موارد سوگند، در كارگاه هستى جايگاه ويژه‌اى دارند. خود سوگندها نشان مى‌دهند كه مورد سوگندها فوق العاده، با ارزش و ويژه هستند:
«وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها»
سوگند به روشنايى، نور و «ضحى» ى خورشيد. اين دو سوگند.
«وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها»
سوگند به ماه، آن زمانى كه خورشيد را با نظم و حسابگرى خاصّى دنبال مى‌كند كه ميلياردها سال است كه اين نظم و حسابگرى بر ماه دنباله‌روى خورشيد، حاكم است.
به اين معنا بايد عنايت كنيد كه خورشيد مربّى است، مربّى ابدان، عناصر، موجودات زنده و همين طور ماه كه در عالم هستى آثار تربيتى دارد. اگر به آثار جزر و مدّ درياها كه در ارتباط با ماه صورت مى‌گيرد، به خصوص در بخش‌هايى كه كشاورزى‌هاى گسترده‌اى در كنار درياهاست مراجعه كنيد، ارزش، عظمت كار و مربى‌گرى ماه براى شما بيشتر روشن مى‌شود.
منبع : پایگاه عرفان
