اين تسويل نفس اين‌ها را به چند گناه وادار كرد؟ اول: گناه نفاق. خيلى براى ما سنگين است كه پسران پيغمبر عليه السلام عمل منافقانه انجام داده باشند، ولى خدا در قرآن مى‌فرمايد: ده نفرى نزد پدر آمدند، نشستند و گردن كج كردند و گفتند:
«أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ»
چرا حضرت يوسف عليه السلام را هر روز نزد خود در خانه نگه مى‌دارى؟ او را با ما روانه صحرا كن تا در مرغزارها قدم بزند و بازى كند. ولى در اين مسأله نظر ديگرى داشتند و آن نظر خود را در پنهان با همديگر مطرح كرده بودند:
«اقْتُلُوا يُوسُفَ»
«وَ أَلْقُوهُ فِي غَيابَتِ الْجُبِّ»
اصل تصميم اين بود كه حضرت يوسف عليه السلام را بكشيد و يا در چاهى كه عمق‌دار و تاريك است بياندازيد.
اين تصميم قطعى آنها بوده است، اما به پدر مى‌گويند: او را با ما بفرست تا در مرغزارها قدم بزند و بازى كند. اين گناه اول آنها بوده است.
گناه دوم: بدون علّت، با مكر و حيله، جگرگوشه پدر را از او جدا كنند و چهل سال داغِ فراقِ بسيار سنگينى را بر قلب پدر خود تحميل كنند.
گناه سوم: به پدر به دروغ گفتند: او را با ما به بازى و قدم زدن در مرغزارها بفرست و دروغ ديگر آن خون روى پيراهن بود كه با خود آوردند.
«وَ جاؤُ أَباهُمْ عِشاءً يَبْكُونَ»
ده نفرى گريه مى‌كردند و مى‌گفتند: اى پدر! عجب برادرى بود، حيف كه گرگ او را پاره كرد. اشك دروغ مى‌ريزند.
گناه ديگر آنها اين بود كه تا حضرت يوسف عليه السلام را به صحرا آوردند، بچه‌اى كه هيچ پناهى نداشت و بايد اين برادران نيرومند از او حمايت مى‌كردند،
|
هر چه بگندد نمكش مى‌زنند |
واى به وقتى كه بگندد نمك |
|
حاميان او، ظالمان و دشمنان او شدند و تا جايى كه مى‌شد، او را كتك زدند.
گناه بعد اين كه او را به قصد اين كه نابود شود، در چاه انداختند. ببينيد بيمارى تسويل نفس در اين ده نفر چه كار كرد؟
منبع : پایگاه عرفان
