در دنباله روايت، اميرالمؤمنين عليه السلام مى‌فرمايد:
«وَ ساعة يَخْلُو فيها بَيْنَ نَفْسِهِ وَ لَذَّتِها فيما يَحِلُّ وَ يَحْمَدُ»
بخش ديگر زندگى خود را براى خوشگذرانى و لذت‌هاى وجودش بگذارد، اما در آن چه كه حلال و پسنديده است.
بعد فرمودند: حسن جان! رفت و آمد مؤمن، از خانه كه بيرون مى‌رود، در سه برنامه است:
«مَرْمَةً لِمعاش أَوْ خُطْوَةٌ لِمَعاد»
يابراى‌اصلاح زندگى‌است، يابراى آخرت‌سازى و يا به دنبال لذّت و خوشگذرانى در امورى كه حرام نيست مى‌رود.
|
خرما نتوان خوردن از اين خار كه كِشتيم |
ديبا نتوان بافت از اين پشم كه رِشتيم |
|
|
بر حرف معاصى خط عذرى نكشيديم |
پهلوى كبائر حسناتى ننوشتيم |
|
|
پيرى و جوانى پى هم چون شب و روزند |
ما شب شد و روز آمد و بيدار نگشتيم |
|
|
افسوس بر اين عمر گرانمايه كه بگذشت |
ما از سر تقصير و خطا در نگذشتيم |
|
|
گر خواجه شفاعت نكند روز قيامت |
شايد كه ز مشّاطه نرنجيم كه زشتيم |
|
|
سعدى مگر از خرمن اقبال بزرگان |
يك خوشه ببخشند كه ما هيچ نكشتيم |
منبع : پایگاه عرفان
