«قُلْ هذِهِ سَبِيلِي»
بگو: اين راه من است،
«أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ»
مسئوليت و وظيفه دارم كه همه شما را به طرف پروردگار عالم دعوت كنم. اما به مردم اين مطلب را هم بگو كه اين دعوت بر اساس روشن بينى و بصيرت است، اين دعوت، كوركورانه و جاهلانه نيست، دعوتى عالمانه، آگاهانه و بر اساس بينايى و بيدارى است. نه تنها من، دعوتم بر اساس بيدارى و بينايى است بلكه دعوت پيروان واقعى من بر اساس همين بينايى است.
«أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى بَصِيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنِي»
البته در روايات ما آمده: اين «مَنِ اتَّبَعَنِي» در درجه اول دوازده امام معصوم هستند كه با بصيرت باطنى از مردم دعوت مى‌كنند. وقتى مى‌فرمايد: اين عمل مستوجب عذاب در آتش جهنم و اسارت در قيامت مى‌شود، يعنى اينكه باطن جهنم، عذاب، آتش و اسارت در قيامت را مى‌بينند.
«كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ»
واقعاً ما داريم زندان و زندانى اين عمل را مى‌بينيم. ما تير به تاريكى نمى‌اندازيم.
منبع : پایگاه عرفان
