اينان مهر و محبتشان به خدا و خلق خدا اقتضا مى‌كند كه همواره نسبت به حق در حال انكسار و خاكسارى و دائم نسبت به خلق در حال تواضع و فروتنى باشند، زيرا تكبر از بيمارى‌ها و امراض خطرناك قلبى است و پاكدلان با محبّت نمى‌توانند نسبت به حق روح استكبارى و نسبت به خلق حالتى متكبرانه داشته باشند.
در آيه‌اى از آيات انجيل نقل شده است:
«طُوبى لِلمُتَواضِعِينَ فِى الدُّنيا أولئِكَ يَرتَقُونَ مَنَابِرَ المُلْكِ يَوْمَ القِيامَةِ» .
خوشا به حال فروتنان و خاكساران در دنيا، اينان در قيامت بر كرسى‌هاى عزت و قدرت بالا مى‌روند.
اگر به آيات قرآن مجيد درباره سليمان مراجعه كنيم، مى‌بينيم قرآن، سليمان را پادشاهى معرفى مى‌كند كه شكل پادشاهى‌اش را هيچ پادشاهى نداشت و لى اين پادشاه بى‌نظير كه از مقام ايمان و اخلاص و پاكى و صدق و درستى برخوردار بود از چنان تواضعى بهره‌مند بود كه درباره‌اش آمده:
«كَانَ يَجلِسُ مَعَ المَسَاكِين» .
همواره با افتادگان و تهيدستان نشست و برخاست داشت.
از حضرت امام حسين عليه السلام نقل شده كه در پاسخ احوالپرسى شخصى كه از حضرت پرسيد حالتان چگونه است؟ پس از ذكر مطالبى فرمود:
«فأَىُّ فقيرٍ أفقَرُ مِنّى» .
كدام فقير از من فقيرتر است؟
منبع: فرهنگ مهرورزى
منبع : پایگاه عرفان
