دعاي آن حضرت است در اعتراف به تقصير در اداي شكر.
̶ بار خدايا، كس هنوز سپاس نعمتت را چنان كه بايد به جاى نياورده كه نعمت ديگرش ارزانى دارى و شكرى ديگرش واجب گردانى.
̶ بار خدايا، بنده ى تو، هر چه در طاعت تو كوشد به جايى نرسد و از طاعت تو، آنسان كه در خور فضل اوست، قاصر آيد.
̶ بار خدايا، شكرگزارترين بندگان تو از سپاس تو عاجزاند و عبادت كننده ترين عابدان تو در عبادت خويش قاصر.
̶ هيچ كس مستحق آن نيست كه تواش بيامرزى و آمرزش تو به پاس شايستگى او باشد و هيچ كس مستحق آن نيست كه تو از او خشنود باشى و به حق سزاوار اين خشنودى تو بود.
̶ پس هر كه را آمرزيده اى از انعام توست و از هر كه خشنود گشته اى از فضل و احسان تو.
̶ بار خدايا، در برابر اندك سپاسى جزاى فراوان دهى و در برابر اندك طاعتى ثواب بسيار چنان كه گويى شكرگزارى بندگانت- با آنكه در برابر آن برايشان ثوابى مقرر داشته اى و اجرى عظيم داده اى- چيزى است كه آنان را در برابر تو ياراى سر برتافتن از آن بوده است كه پاداششان مى دهى، يا آنكه خود سبب آن نبوده اى كه اكنون جزايشان عطا مى فرمايى!
̶ نه چنين است- اى خداوند من- كه زمام كار بندگان تو به دست تو بوده پيش از آنكه توان عبادتشان باشد و ثواب ايشان را مهيا كرده اى پيش از آنكه به اطاعتت روى آرند. زيرا شيوه ى تو بخشندگى است و خوى تو نيكوكارى است و راه و آيين تو بخشايندگى.
̶ بار خدايا، همه ى آفريدگان معترفند كه هر كه را عقوبت كنى بر او ستم نكرده اى و همگان بر اين گواهند كه هر كه را از عذاب رهايى بخشى در حق او احسان كرده اى و همه اقرار مى كنند كه حق عبادت و شكر تو را آن چنان كه در خور آن هستى به جاى نياورده اند.
̶ بار خدايا، اگر آدميان را شيطان نفريفته و از طاعت تو بازنداشته بود، هيچ گنهكارى جامه ى جان به گناه نمى آلود و اگر باطل را در چهره ى حق جلوه نمى داد هيچ گمگشته اى راه تو گم نمى كرد.
̶ خداوندا، منزهى تو. وه كه چه آشكار است نشان كرم تو در معامله با آن كه اطاعتت كند يا معصيتت ورزد: فرمانبردار را پاداش نيكو مى دهى و حال آنكه تو خود توان فرمانبردارى اش داده اى و كيفر گناهكار را با آنكه در مواخذتش قدرت دارى به تاخير مى افكنى.
̶ هر دو را چيزى عنايت مى كنى كه نه سزاوار آن بوده اند و اعمالشان از احسانى كه در حقشان روا مى دارى قاصر است.
̶ بار خدايا، اگر آن را كه فرمانبردار توست، به مقتضاى عملش- كه تو خود بر آنش گماشته اى- پاداش مى دادى، بيم آن بود كه ثواب تو از دست بدهد و نعمتى كه عنايتش داشته اى زايل گردد. ولى تو به كرم خود، در برابر اندك زمانى عبادت در اين دنياى فانى، پاداشى طولانى و جاويدان مى دهى و در برابر اعمالى زودگذر ثوابى بى پايان و بى زوال عطا مى فرمايى.
̶ فراتر از اين، از بنده ى خود كه از روزى تو خورده است و هم بدان توان طاعتش بود عوض مطالبه نكرده اى. براى رسيدن به آمرزش تو ابزارى به كار داشته كه تو بر سر آن بر او تنگ نگرفته اى. بار خدايا، اگر نه چنين كرده بودى، بنده ى تو همه ى آنچه را به رنج فراهم كرده و به كوشش فرا چنگ آورده بود در برابر كمترين انعام و احسانت از دست مى داد و خود در گرو ديگر نعمتهايت در نزد تو باقى مى ماند. پس در اين حال چه وقت مستحق چيزى از ثواب تو مى بود؟ هيچگاه.
̶ اى خداى من، اين حال كسى است كه تو را فرمان برده باشد و راه كسى است كه تو را عبادت كرده باشد. اما در كيفر آن كس كه در امر تو عصيان ورزيده و مرتكب مناهى شده، تعجيل نكردى باشد كه از معصيت تو دست بردارد و به طاعت تو باز گردد، حال آنكه در همان نخستين گناه، مستحق همه عقوبتهايى بود كه براى همه ى آفريدگانت مهيا داشته اى.
̶ بار خدايا، اگر كيفر گناهان را به تاخير افكنده اى و در خشم و انتقام و عقاب درنگ كرده اى، چشم پوشى توست از حق تو، و خشنودى توست، بى آنكه چنين خشنودى بر تو لازم آمده باشد.
̶ پس اى خداوند، چه كسى از تو كريم تر است؟ چه كسى شقى تر است از آن شوربخت كه پاى در راه خلاف رضاى تو نهد و خود را به هلاكت رساند. نه هيچ كس. بار خدايا، تو فراتر از آن هستى كه جز به احسانت وصف كنند و كريم تر از آن هستى كه جز به سبب دادگرى، از تو بيمناك شوند. از جور تو بر كسى كه عصيان مى كند حيفى نيست و كسى كه به راه رضاى تو مى رود از آن بيم ندارد كه در پاداش او غفلت ورزى. پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و آنچه مرا آرزوست بر من ارزانى دار و بر هدايت من بيفزاى تا توفيق عملم نصيب گردد. انك منان كريم.
فارسی
دعای آن حضرت است در اعتراف به تقصیر در ادای شكر
0
0%
(نفر
0)
نظر شما در مورد این مطلب ؟
نمی پسندم
می پسندم
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:
آخرین مطالب
بیشترین بازدید این مجموعه
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
