روزها به پارك مى‏رفتيم و مى‏آمديم. روزى ديدم در كنار زاينده رود پيرمردى هشتاد ساله نشسته است و دو سنگ و يك كيسه نان خشك نيز در كنار او است. نان‏ها را تكه تكه در مى‏آورد و روى سنگ مى‏گذارد و با سنگى ديگر روى آن مى‏كوبد كه بخشى را خيلى ريز و بخشى را ...