طول و عرض اتاق را پا می­گذاشت و با خود اندیشه می­کرد. دلش می­گفت: برو و عقلش می­گفت: نرو. دل می­گفت: بروی؛ رفاه زن و فرزندانت را فراهم کرده­ای؛ مگر نه این­که این همه سال کوشید­ی تا آنان در آسایش و دور از هر سختی زندگی کنند. عقل می­گفت: ...