درباره اويس قرنى نوشته‏اند:
چون شب مى‏رسيد مى‏گفت: اين است شب ركوع. آن گاه تمام شب را به ركوع مى‏گذراند و چون شب بعد مى‏آمد مى‏گفت: اين است شب سجود، آن شب را به سجده بر عظمت دوست تمام مى‏كرد.