English
خطبه 134
خطبه به عمر بن خطاب وقتى براى رفتن به جنگ با روميان با حضرت مشورت كرد
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
وَ قَدْ شاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ فى الْخُرُوجِ اِلى غَزْوِ الرُّومِ بِنَفْسِهِوقتی عمر بن خطّاب برای رفتن به جنگ با رومیان با حضرت مشورت کرد
-
وَ قَدْ تَوَكَّلَ اللّهُ لاَِهْلِ هذَا الدِّينِ بِاِعْزازِ الْحَوْزَةِ، وَ سَتْرِ الْعَوْرَةِ.خداوند برای اهل دین، عزت و سربلندی حوزه مسلمانی و حفظ آبرو را عهده دار شده.
-
وَ الَّذى نَصَرَهُمْ وَ هُمْ قَليلٌ لايَنْتَصِرُونَ، وَ مَنَعَهُمْخداوندی که مسلمانان را یاری کرد وقتی که اندک بودند و یاری خود نمی توانستند کرد، و از آنان دفاع کرد
-
وَ هُمْ قَليلٌ لايَمْتَنِعُونَ; حَىٌّ لايَمُوتُ.آن وقت که اندک بودند و از خود دفاع نمی توانستند نمود، خدایی که زنده است و هرگز نمی میرد.
-
اِنَّكَ مَتى تَسِرْ اِلى هذَا الْعَدُوِّ بِنَفْسِكَ فَتَلْقَهُمْ بِشَخْصِكَ فَتُنْكَبْ،اگر خود به جنگ این دشمن روی و با آنان روبرو شوی و بلایی متوجه تو شود،
-
لاتَكُنْ لِلْمُسْلِمينَ كانِفَةٌ دُونَ اَقْصى بِلادِهِمْ، لَيْسَ بَعْدَكَ مَرْجِعٌبرای مسلمانان در شهرهای دوردست تکیه گاهی نمی ماند، و بعد از تو پناهی نیست که
-
يَرْجِعُونَ اِلَيْهِ. فَابْعَثْ اِلَيْهِمْ رَجُلاً مِحْرَباً، وَاحْفِزْ مَعَهُ اَهْلَ الْبَلاءِبه آن پناه برند. بنابراین مردی شجاع و کارآزموده به سوی دشمن فرست، و کسانی را همراه او کن که جنگاور
-
وَالنَّصيحَةِ، فَاِنْ اَظْهَرَاللّهُ فَذاكَ ما تُحِبُّ، وَ اِنْ تَكُنِ الاُْخْرى كُنْتَو خیرخواه باشند، اگر خداوند پیروزیت داد همان است که دوست داری، و اگر مسأله ای دیگر
-
رِدْءًا لِلنّاسِ، وَ مَثابَةً لِلْمُسْلِمينَ.پیش آمد باز پناه مردم و مأمن مسلمین خواهی بود.
