خطبه 53
خطبه در مسأله بيعت
-
وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُاز سخنان آن حضرت است
-
فى ذِكْرِ الْبَيْعَةِدر مسأله بیعت
-
فَتَداكُّوا عَلَىَّ تَداكَّ الاِْبِلِ الْهيم يَوْمَ وِرْدِها،مردم برای بیعت با من به شدت به هم می خوردند مانند به هم خوردن شتران تشنه در روز ورود به آب
-
قَدْ اَرْسَلَها راعيها، وَ خُلِعَتْ مَثانيها، حَتّى ظَنَنْتُ اَنَّهُمْ قاتِلِىَّ اَوْکه ساربان آنها را رها کرده و عقال از پایشان برداشته باشد، تا جایی که گمان بردم مرا خواهند کشت یا
-
بَعْضَهُمْ قاتِلُ بَعْض لَدَىَّ. وَ قَدْ قَلَّبْتُ هذَا الاَْمْرَ بَطْنَهُ وَ ظَهْرَهُ حَتّىدر حضورم بعضی بعض دیگر را نابود خواهند کرد. زیر و روی حکومت را اندیشه کردم به
-
مَنَعَنِى النَّوْمَ، فَما وَجَدْتُنى يَسَعُنى اِلاّ قِتالُهُمْ اَوِ الْجُحُودُ بِما جاءَصورتی که خواب را از چشمانم گرفت، راه چاره ای جز جنگ با دشمنان یا انکار آنچه که
-
بِهِ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، فَكانَتْ مُعالَجَةُ الْقِتالِ اَهْوَنَ عَلَىَّمحمّد صلّی اللّه علیه وآله آورده نیافتم، پس تحمل جنگ برایم آسانتر
-
مِنْ مُعالَجَةِ الْعِقابِ، وَ مَوْتاتُ الدُّنْيا اَهْوَنَ عَلَىَّ مِنْ مَوْتاتِاز تحمل کیفر الهی، و مشقت های این دنیا برایم سهل تر از مشقّت های
-
الاْخِرَةِ.آخرت بود.