اى توانگر توانگران! اينك، ما بندگان تو، در پيشگاه توايم، و من نيازمندترين نيازمندان به تو مىباشم، پس به توانگرى گستردهات تهيدستى ما را جبران كن، و رشتهى اميدمان را با تيغ دريغ، مبر، كه (اگر چنين كنى،) كسى را كه از رحمتت نيكبختى طلبيده، بدبخت ساختهاى، و آن را كه از فضل و مهر تو اعانت خواسته، محروم و نااميد گرداندهاى،
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.