زبان به اعتراف مىگشايم و مىگويم: به گاه احسانت هيچ شايسته كارى نكردم و تنها فقط از عصيانت چشم پوشيدم و در همه حال هرگز از داد و دهش سرشارت بىبهره نبودهام.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.