يا چون كسى كه گناهانش هر دم رو به فزونى نهاده و روزگار از او بر گشته و مشاهده كرده است كه ديگر فرصت عمل را ندارد و عمرش به پايان رسيده و يقين كرده است كه از تو روى رهايى نيست، آنگاه دست انابت به سوى تو دراز كرده و با اخلاص تمام به سوى تو توبه مىكند و با دلى پاك و بىغش در خدمتت در ايستاده و با آوايى آهسته با تو رازگويى مىكند
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.