خداوندا، هر كس كه حاجت به يكى از بندگان تو برد يا يكى از بندگانت را سبب رواشدن حاجت خود پندارد جز حرمان نصيبى حاصل نكند و سزاوار است كه تو احسان از او بازگيرى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.