و (اى خدايى كه) اگر كسى حاجت خود را از آفريدگان تو طلب كند، و آنها را وسيلهى برآوردن حاجت خويش قرار دهد،بدون ترديد خود را در معرض ناكامى و نااميدى افكنده و خود را سزاوار حرمان از نعمت و احسان تو كرده است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.