مبادا به نوميدى از داد خويش
مرا آزمايى كه رنجى است بيش
بياسوده ظالم ز نادانيش
ز كيفر ز اندوه پايانيش
كه بر من كند بعد از اين هم ستم
مرا دست يازد سوى بيش و كم
به زودى رسان بر ستمگر زيان
كه بودت وعيدى بر او آنچنان
اجابت ز بيچارگان كن دعا
كه باشى پناه همه اى خدا
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.