فراز 3 از دعای 19 ( باران عامل زنده شدن زمین مرده )

تا هر چه (زمين) مرده است، به وسيله‌ى آن، زنده (و سبز و خرم) گردانى، و آنچه از دست رفته، باز آورى، و هر آن نعمت كه (از مخزن كرمت) آمدنى است (به خوان احسانت) بر آرى (و در دسترس بندگانت بگذارى)، و روزيها را به سبب آن بيفزايى. (از آسمان لطفت) ابرى را چشم مى‌داريم كه انبوه (و در هم فشرده)، كام بخش، بى‌ضرر، فراگيرنده، خروشان، كه بارانش نه مداوم خسته‌كننده و ويرانگر، و برقش نه فريب‌دهنده باشد (كه رعد و برق بى‌باران، فريبى بيش نيست).

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.