و توشهى (راه) مرا از (زندگانى در) دنيا تقواى خويش و سلوك مرا در مسير رحمت خود، و ورود مرا به بارگاه رضاى خويش مقرر كن و در بهشت خود مأوايم ده، و به من قدرت و توانى بخش كه (بار) همه امورى كه مورد خشنودى توست (بر دوش) كشم،و گريز مرا به سوى درگاه خود و ميل مرا به (طلب) آن چه در نزد توست قرار ده، و لباس وحشت از آفريدگان شرور خود را بر اندام قلب من بپوشان، و (دولت) انس به خود و بندگان خاص خود و (محبت) اهل بندگى و طاعت را به من عنايت كن؛
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.