و پرهيز از دنيا را توشهى آخرتم بساز. و كوچ و سفرم را به سوى آمرزش و رحمتت قرار ده. و مرا در خشنوديت داخل كن. و جايگاهم را در بهشتت مهيا فرما. و چنان توانايى به من ببخش كه همهى خشنوديهاى تو را با آن بردارم. و گريزم را به سوى خودت، و ميل و رغبتم را در آنچه نزد تو است قرار ده. و بر قامت دلم از بدان خلق خويش لباس ترس بپوشان. و انس و علاقه و خو گرفتن به خودت و به دوستانت و به كسانى كه فرمانبرى تو را دارند به من ببخش.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.