بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و جنان مكن كه يادت را در آنچه به من دادهاى فراموش كنم، و از ياد احسانت غفلت ورزم، و از استجابت دعايم- هر چند به تأخير افتد- نوميد شوم، چه در خوشى باشم يا اندوه، چه در سختى باشم يا گشايش، چه در عافيت باشم يا بلا، چه توانگر باشم يا بينوا، چه در فراخى باشم يا در تنگنا، چه در فقر باشم يا غنا.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.