و تو اى خدايم آن را در شمار آوردهاى با آن كه من فراموشش كردهام، پس تو خود با اين بى شمارى رحمتت و بسيارى دارايىات آن را به جاى من ادا فرماى؛ كه تو هم توانگرى و هم كريم تا چيزى بر گردن من باقى نماند كه با آن بخواهى از حسناتم بكاهى يا بر گناهانم در قيامت اى خدايم بيفزايى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.