اى خدا و آنچه پدر و مادر من بر من تعدى و تفريط كردهاند (و در تربيت و نگهبانى من قصور و يا تقصير نمودهاند چه در قول و گفتار (كه آنچه بايد به من گفته باشند نگفتهاند) يا در فعل و عمل (آنچه بايد انجام داده باشند ندادند) يا حقى از حقوق مرا (كه آنان واجب بوده ادا كنند) ضايع كردند و به حد كافى و كامل ادا نكردند من همه را به آنها بخشيدم و هبه كردم و به كلى از آنها درگذشتم و از تو اى خدا بر آنها بر محو جرمشان با شوق و رغبت طلب عفو و رحمت مىكنم زيرا من بر تربيت خويش هيچگونه توهم و تصور كوتاهى در حقم و كندى در كار احسان و محبتم دربارهى آنها نمىكنم و در تمام دورانى كه والى امر من و صاحب اختيار من بودند ابدا هيچكارشان ناپسندم نيست (بلكه همه مورد رضا و خشنودى و پسند خاطر من است).
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.