فراز 4 از دعای 27 ( دعا برای ایمان و تقوای مرزداران )

الهى بر روان پاك احمد محمد مصطفى اى حى سرمد و هم بر آل او زودى بزودى ز رحمت مرحمت فرما درودى زمانى را كه سربازان اسلام كند حمله به دشمن صبح تا شام تو يا رب ياد دنيا از ضميرش بدر آور ز رنگ دلپذيرش كه تا از جلوه‌هاى زيور و زر نخورده گول آن را در برابر كه بر دشمن كند پشت از جهادش چنان كن كردگارا در نهادش كه بر چشمش فقط جنت هويدا دنى ناچيز و باشد فكر عقبا و در آنچه ذخيره شد به محشر بر آن كنجينه‌ى فردوس داور كه از تو شد ذخيره بهر عقبا الهى اندكى بنماى او را كه تا آرامگاهش در جوارت ز خود دريابد و بينت كنارت و ز آن نهرش كه سرشار است از شير ز شهد و از شرابش چشم و دل سير درختان سايه گستر ميوه افشان ببيند تا كه نيكو داندش آن ز دنياى خراب آباد و ويران كجا خواهند رفتش عاقبت آن چگونه سر برد در آسمانها كجا را در نظر گيرد ز ماوا كه تا او بر هواى نعمت حق بهشت جاودان و رحمت حق كند كوشش و هرگز در خيالش نيابد راه بر فكر فرارش‌

دنيا و مال ضدّ حق‌

دنيا با مظاهر زيبا، و جلوه‌هاى فريبنده‌اش هر دلى را جذب مى‌كند، و هر زانويى را در برابر خود سست مى‌نمايد. مال دنيا و ثروت مادّى، و به عبارت ديگر طلا و نقره و پول، مايه تحريك و باعث غفلت از حق و حق پرستى است.

البته زر و زيور دنيا و مال و منال جهان وسيله كسب و كار و گذران زندگى و معيشت است، و اسلام انسان را به كار تشويق و از بيكارى منع مى‌كند، ولى همين زر و زيور و مال و منال، وسيله فريب و عامل جدايى انسان از حق و حقيقت هم هست.

چه بسيار مردمى كه بر اثر فريفته شدن به ثروت، و جاذبه‌هاى مال و منال، از دين و تعهّد به احكام الهى دست برداشتند؟

چه بسيار مردمى كه بر اثر عشق بى حساب و كتاب به اندوختن ثروت از اجراى مسائل الهى در تمام ابعادش بازماندند؟

چه بسيار مردمى كه از پى مال، بندگى خدا را رها كردند و برده شهوت و هواى نفس شدند؟

چه بسيار مردمى كه با روى آوردن ثروت به سوى آنان، روى از توحيد و نبوّت بازگرداندند؟

چه بسيار مردمى كه محض اضافه كردن به ثروت با دشمنان دين ساختند، و از پشت به مسلمانان خنجر زدند، و به خيانت‌هائى دست يازيدند كه تا قيامت با هيچ مطهِّرى، آلودگى خيانت آنان از دامن حيات انسان پاك نمى‌شود.

وقتى انسان از چهارچوب قناعت به مال حلال، و اكتفا به عفاف و كفاف خارج شود، البته دچار حرص و طمع و بخل و شهوت و هواى نفس و غفلت و مال‌زدگى و دنياپرستى مى‌شود، و در چنين موقعيّتى حاضر نيست نسبت به اسلام و جامعه اسلامى و وطن قرآنى، اداى وظيفه كند.

به لحظه لحظه فريب خوردگان دنيا و مال و ثروت آنان در اوراق تاريخ بنگريد تا صدق اين مقال بر شما روشن شود، آنان كه به خاطر مال و منال و جاه و مقام و پول و ثروت از توحيد و نبوّت دست كشيدند، و تن به هر معصيت و جنايتى دادند، و در راه انبيا و اهداف توحيدى و مردم مؤمن، چه مشكلات سنگينى ايجاد نمودند.

داستان دنياپرستان، و ثروت اندوزان، و بردگان مال و بندگان ثروت، و غلامان شهوت، داستانى پر از جنايت و خيانت و ظلم و افتضاح است، كه يك عشر از يك جزء آن در اين سطور نمى‌گنجد!

ضربه‌هاى مهلكِ عشق بى اندازه به دنيا و مال و منال آن، بسيار زياد و سنگين است.

دنيا پرستان، دين فروشان و پايمال كنندگان شرافت و كرامت انسانيند.

دنيا پرستان، مانعان راه خدا، و دشمنان فضيلت و پليدان روزگارند.

دنيا پرستان از اجراى هر برنامه مثبتى محروم، و از انجام هر خيرى ممنوع و به‌ زبان حق و عاشقان حق ملعونند.

يك دنيا پرست، و يك شهوتران، و يك برده مال و منال، و يك بنده مقام و جاه، هرگز نمى‌تواند براى اسلام پاسدار، و براى وطن اسلامى مرزدار باشد.

به همين خاطر حضرت زين‌العابدين (عليه السلام) به پيشگاه حضرت محبوب عرضه مى‌دارد:

«الهى هنگام روبه‌رو شدن با دشمن، فكر دنياى فريبنده گول‌زننده را از يادشان ببر، و انديشه مال گمراه كننده را از دل‌هايشان پاك كن».