پس در حضورت با حال زارى ايستاده و ديدهاش را از روى فروتنى به زمين دوخته و در برابر عزت تو با خوارى سر به زير افكنده و از سر فروتنى رازى را كه تو بهتر از او بدان آگاهى برايت آشكار ساخته و از سر خشوع گناهان خود را كه حضرتت به شمار آنها آگاهترى برشمرده و از مهلكهاى بزرگ كه بر علمت گذشته و از كار زشتى كه به فرمان تو او را رسوا كرده، به تو پناه آورده گناهانى كه لذتهايش سپرى شده ولى پيامدهاى زيانبخشش بجاى مانده است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.