چو فرصت بدو دادى اى بيقرين
مرا كرد آواره زد بر زمين
به سوى تو مىآمدم ناتوان
به دوشم گناهان خرد و كلان
مرا كرد تشويق بر زشت كار
همان ديو و خود كرد از من فرار
از آن حيله گشتم به خشمت دچار
بدينسان شدم در بلا ماندگار
به كفرم درافكند ابليس پست
به دامم رها كرد آن ديو جست
مرا كاشت در ساحت انتقام
بمن پشت كرد و نهادم به دام
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.