پس چون از گناهان كوچك هلاك كننده و از كارهاى بزرگ تباه سازنده و به سوى تو مىگريختم به زمينم زد، تا جايى كه چون معصيت تو مرتكب شدم و به تلاش زشتم سزاوار خشم تو گشتم، عنان تزوير از من بر تافت، و كلمهى كفرش القاءام كرد، و از من بيزارى جست، و به من پشت كرده رفت، پس در صحراى غضبت تنهايم گذاشت، و به پرتگاه انتقامت رهايم كرد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.