فراز 15 از دعای 32 ( طلب آمرزش الهی )

اين مقام و جايگاه كسى است كه به تو پناه آورده، و محل و موقعيت كسى است كه در پيشگاه تو به گناه خود اقدام نموده، پس فضل و احسان تو نسبت به من تنگ نشود، و عفو و بخششت بر من كوتاه و كم نگردد، و من بى‌بهره‌ترين بندگان تائب تو نباشم، و نوميدترين آرزومندانى كه نزد تو آيند نباشم، و مرا مورد آمرزش خويش قرار ده، زيرا تو بهترين آمرزندگانى.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.