فارسی
فراز 17 از دعای 32 ( اعتراف به کوتاهی و کوچکی عمل )
وَ لَا أَسْتَشْهِدُ عَلَى صِيَامِي نَهَاراً ، وَ لَا أَسْتَجِيرُ بِتَهَجُّدِي لَيْلًا ، وَ لَا تُثْنِي عَلَيَّ بِإِحْيَائِهَا سُنَّةٌ حَاشَا فُرُوضِكَ الَّتِي مَنْ ضَيَّعَهَا هَلَكَ .
من روزه‌هائى را كه در روزها گرفته‌ام به گواه نگيرم و نوافلى را كه در دل شب به جاى آورده‌ام شفيع نخواهم، و شبهاى تارى را كه با ذكر و فكر زنده داشته‌ام به يارى نخوانم زيرا شانه از بار فرائض تهى ساخته‌ام و دين واجب خويش نپرداخته‌ام. من آن نمازگذار را نپسندم كه واجب از دست بگذارد و به مستحب پردازد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - محمد بن سلیمان تنکابنی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
