فراز 20 از دعای 32 ( رحمت و بخشش الهی مایۀ امید بندگان )

و تو شايسته‌ترين كسى هستى كه به او اميد ورزيده، و سزاوارترين كسى كه از او ترسيده و پروا كرده است. پس اى پروردگار من! آنچه را كه بدان اميد بسته‌ام، ارزانى دار، و از آنچه مى‌هراسم، امانم ده، و از رحمت خويش بهره‌مندم ساز؛ چرا كه تو كريم‌ترين كسى هستى كه از او حاجت مى‌خواهند.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.