فراز 26 از دعای 32 ( فضل و احسان همیشگی خدا نسبت به بندگان )

بلكه از روى فضل و كرمت همچون شخصى مهربان از سر لطف به من غذا عنايت كردى و آن همه لطف را از روى تفضل به من عنايت كردى تا به اين جا رسيدم. پس از آن تا به حال هيچ گاه رشته‌ى نيكى‌ات از من نگسسته و بخشش نيكت درباره‌ام به تعويق نيفتاده است، با اين حال هنوز درباره‌ى رزق و روزى اعتمادم بر تو محكم نشده تا همه تلاش خود را در آنچه در پيشگاه تو برايم مفيد است مصروف دارم.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.