فراز 2 از دعای 34 ( ستّاریت و بخشش و عفو الهی )

چه بسيارى كه سر از امر و فرمان فرو پوشيده و خوشحال و خندان و بر آن همتى بر منكراتت هواى شهوتى بر منهياتت ز تقوا و عفافش خواب برده هوس بر مصلحت از ياد برده تو بودى آن خداوند كريمى كه دانا بر معاصيها و بينى توانستى خبردارى ز كارى كه يك باره حجاب استتارى ز روى كار ماها برده بالا ميان خاص و عامى كوس رسوا كه مردم بى‌خبر از اين فضايح و كس را قدرتى بر اين قبايح كزان قدرت ز بى‌شرمى رخسار فرو بنشاند او را و نشد خوار و اما لطف تو اين بوده و هست كه چشم و گوش ما را او فرو بست ز چشم انداز مردم كرده پنهان كنون اى كردگار حى سبحان‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.