فراز 13 از دعای 37 ( رحمت گستردۀ خدا )

و علاوه بر اين از بنده‌ى خود كه از روزى تو خورده و آن را دستمايه‌ى طاعت تو كرده عوض نخواستى و براى رسيدن به آمرزشت از ابزارهايى كه تو خود به او داده بودى چيزى به روى او نياوردى و بر او تنگ نگرفتى و اگر با او چنين كرده بودى دستاورد رنج وى- كه تازه فرع كوچكترين نعمتها و احسانهاى تو بود- يكسره بر باد مى‌رفت و خود در پيشگاه تو براى ساير دهشهايت در گرو مى‌ماند، پس درين حال كى در خور ثواب تو بود و هرگز شايسته‌ى آن نبود. تازه اين حسب حال كسى است،

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.