فراز 13 از دعای 37 ( رحمت گستردۀ خدا )

فراتر از اين، از بنده‌ى خود كه از روزى تو خورده است و هم بدان توان طاعتش بود عوض مطالبه نكرده‌اى. براى رسيدن به آمرزش تو ابزارى به كار داشته كه تو بر سر آن بر او تنگ نگرفته‌اى. بار خدايا، اگر نه چنين كرده بودى، بنده‌ى تو همه‌ى آنچه را به رنج فراهم كرده و به كوشش فرا چنگ آورده بود در برابر كمترين انعام و احسانت از دست مى‌داد و خود در گرو ديگر نعمتهايت در نزد تو باقى مى‌ماند. پس در اين حال چه وقت مستحق چيزى از ثواب تو مى‌بود؟ هيچگاه.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.