فراز 6 از دعای 37 ( پاداش عظیم الهی )

اندك چيزى را كه قبول كنى و بپذيرى جزا و پاداش مى‌دهى. و بر طاعت و فرمانبرى كم، ثواب و عوض مى‌دهى؛ تا اين كه گويا شكر بندگانت- كه پاداششان را بر آن واجب و لازم كرده‌اى، و جزا و اجرشان را از آن شكرشان بيشتر نموده‌اى- امرى است كه خود مى‌توانند آن را انجام دهند پس آنان را سزا و پاداش داده‌اى، و يا اين كه سبب آن سپاسگزارى به دست تو نبوده، پس آنها را جزا و مزد داده‌اى.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.