فراز 7 از دعای 37 ( عطای خداوند به بندگان )

نه چنين است خداى من تو مالك امر ايشانى پيش از آن كه توان بندگى‌شان باشد و پاداششان فراهم آورده‌اى قبل از آن كه به طاعتت پردازند؛ زيرا آيين تو دادن نعمت است بدون اين كه كسى چيزى دهد و عادت تو نيكوكارى است بدون اين كه كسى چيزى خواهد و شيوه تو بخشودن است با آن در برابرت گناه شود.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.