به گناه خويشتن اعتراف مىكنم و تو اى آفريدگار مهربان و بزرگ من بدان ناشايستهها كه كردهام كيفرم مكن و به خاطر آن سياهيها و تباهيها كه در نامهى اعمالم بينى بر من سخت مگير. رازم را ابراز مفرماى و پرده از فضايح و قبايح سيرتم فرو مينداز. اگر با بندهاى چون من عادلانه حكومت فرمائى حكمها همه بر من رانده خواهد شد و من بى چون و چرا محكوم خواهم بود.
پروردگارا! مرا طاقت آن نيست كه انصاف تو را برتابم و جز فضل و كرم تو پناهگاهى ندارم.
پروردگارا! اسرار رسوائى مرا در پيش چشم ديگران به آفتاب ميفكن.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.