فراز 6 از دعای 42 ( خزانه‌داران قرآن )

انَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرآنُ يَوْمَ الْقِيامَةِ شُفِّعَ فيهِ، وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرآنُ يَوْمَ الْقِيامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ.«1»

آن كه قرآن در قيامت به شفاعتش برخيزد شفاعتش در مورد او قبول است، و از هر كه شكايت نمايد شكايتش پذيرفته است.

إِنَّ هَذَا الْقُرآنَ مَأَدُبَةُ اللَّهِ فَتَعَلَّمُوا مَأدُبَتَهُ مَا اسْتَطَعْتُمْ. إِنَّ هَذَا الْقُرآنَ حَبْلُ اللَّهِ وَ هُوَ النُّورُ الْبَيِّنْ وَ الشِّفاءُ النَّافِعُ عِصْمَةٌ لِمَنْ تَمَسَّكَ بِهِ وَ نَجاةٌ لِمَنْ تَبِعَهُ.«2»

قرآن سفره معنوى خداست پس هر چه مى‌توانيد از حقايق اين سفره معنوى فرا گيريد. به درستى كه اين قرآن پيمان خداوند است و نورى روشن و درمانى سودمند، نگهدارنده براى كسى كه به آن چنگ زند و رهايى براى آن كه پيروى از او نمايد.

إِنَّ هَذَا الْقُرآنَ فِيهِ مَنَارُ الْهُدَى‌ وَ مَصابِيحُ الدُّجى‌ فَلْيَجْلُ جالٍ بَصَرَهُ وَ يَفْتَحُ لِلضِّياءِ نَظَرَهُ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ حَياةُ قَلْبِ الْبَصِيرِ كَما يَمْشِى الْمُسْتَنِيرُ فِى الظُّلُماتِ بِالنُّورِ.«3»

همانا در اين قرآن نشانه نور هدايت و چراغ‌هاى شب تار است. پس شخص تيزبين بايد دقت كند و براى بهره گرفتن از روشنايى آن ديده خود را بگشايد؛ زيرا كه انديشه كردن، حيات دل بيناست چنانكه كسى كه جوياى روشنى باشد در تاريكى‌ها به سبب نور راه مى‌پيمايد.

إِذا دَعاكَ الْقُرْآنُ إِلى خَلَّةٍ جَميلَةٍ فَخُذْ نَفْسَكَ بِأَمْثالِها.«4»

هرگاه قرآن تو را به خويى نيك فرا خواند، وجود خود را به پندهاى آن وادار كن.

سَلُوا اللَّهَ الإِيمانَ وَ اعْمَلُوا بِمُوجِبِ الْقُرآنِ.«5»

از خداوند ايمان را خواهش كنيد و به واجبات قرآن عمل كنيد.

اتَّبِعُوا النُّورَ الَّذِى‌ لايُطَفأُ وَ الْوَجْهَ الَّذى‌ لايَبْلى‌ وَ اسْتَسْلِمُوا وَ سَلِّمُوا لِامْرِهِ فَإِنَّكُمْ لَنْ تَضِلُّوا مَعَ التَّسْلِيمِ.«6»

از نورى كه خاموش نمى‌شود و حقيقتى كه پوشيده نمى‌گردد؛ پيروى كنيد و اطاعت نماييد و فرمانش را بپذيريد، پس به درستى كه با پذيرش آن، هرگز گمراه نمى‌شويد.

عَلَيْكُمْ بِهَذَا الْقُرآنَ احِلُّوا حَلالَهُ وَ حَرِّمُوا حَرامَهُ وَ اعْمَلُوا بِمُحْكَمِهِ وَ رُدُّوا مُتَشابِهَهُ إِلى‌ عالِمِهِ فإِنَّهُ شاهِدٌ عَلَيْكُم وَ أَفْضَلُ ما بِهِ تَوَسَّلْتُمْ.«7»

شمارا به اين قرآن سفارش مى‌كنم؛ حلال آن را حلال بدانيد و حرام آن را حرام بشماريد و به محكم آن عمل كنيد و آيات متشابه آن را به داناى آن برگردانيد. همانا قرآن گواهى بر شماست و برترين وسيله‌اى است كه به آن دست مى‌آويزيد.

إِنَّ مَثَلَنَا فى‌ كِتابِ اللَّهِ كَمَثَلِ الْمِشْكاةِ وَ الْمِشكاةُ فِى الْقَنْدِيلِ فَنَحْنُ الْمِشْكاةُ ﴿فِيهَا مِصْبَاحٌ‌﴾وَالْمِصْباحُ مُحَمَّدٌ ﴿الْمِصْبَاحُ فِى زُجَاجَةٍ‌﴾نَحْنُ الزُّجاجَةُ ﴿يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ‌﴾عَلِىٌ‌ ﴿زَيْتُونَةٍ﴾مَعْرُوفَةٍ ﴿لَّاشَرْقِيَّةٍ وَ لَاغَرْبِيَّةٍ﴾وَ لا مُنْكَرَةٍ وَلا دَعِيَّةٍ ﴿يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِى‌ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ﴾الْقُرآنُ‌ ﴿عَلَى‌ نُورٍ يَهْدِى اللَّهُ لِنُورِهِ‌مَن يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثلَ لِلنَّاسِ وَ اللَّهُ بِكُلّ شَىْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌﴾بِأَنْ يَهْدِىَ مَنْ أَحَبَّ إِلَى وَلايَتِنا ...«8»

مثل ما در كتاب خدا مانند چراغدانى است و چراغدان در آويزه‌اى مى‌باشد و ما محل چراغى هستيم كه در آن چراغى مى‌باشد و آن محمد (صلى الله عليه و آله) است.

و چراغ در آبگينه‌اى بلورين و ما آن آبگينه‌ايم از درختى پربركت كه امام على (عليه السلام) است؛ زيتون شناخته شده افروخته مى‌شود. نه شرقى و نه غربى‌ است، نه زشت صفت و نه آلوده نسب، روغن آن از پاكى و صافى نزديك است كه روشنى بدهد گرچه آتشى به آن نرسيده باشد؛ نورى است «قرآن» بر فراز نورى، خدا هر كس را بخواهد به سوى نور خود هدايت مى‌كند و خدا براى مردم مثل‌ها مى‌زند [تا حقايق را بفهمند] و خدا به همه چيز داناست. به اينكه هر كه را بخواهد به دوستى و ولايت ما رهبرى مى‌كند.