ستايش خداى را كه دينش به ما عطا نمود،و ما را ويژهى آيينش فرمود، و بر راههاى احسانش برگشود تا به لطف و كرمش آن را بپيماييم و به منتهاى خشنودىاش دست يابيم، چنان ستايشى كه آن را از ما بپذيرد و از ما خشنود
گردد.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.