فراز 18 از دعای 45 ( دریای نعمت و عطای پروردگار )

اى پروردگارى كه حمد و ستايش بندگان را به احسان و فضل خود ستوده‌اى و آنها را غرق نعمت و عطاياى خود فرموده‌اى چه نعمتها كه از تو در ما فاش است و چه منتها كه از تو بر ما تمام است و چه نيكوئى‌ها كه ما را بدان اختصاص دادى‌

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.