فراز 104 از دعای 47 ( لغزش و رسوایی )

و مرا به دور نينداز مانند دور انداختن كسى كه از چشم رعايت و نگهداريت افتاده و خوارى و زبونى از طرف تو او را در برگرفته است. بلكه از پرتگاه سقوط كنندگان، و از واهمه و وحشت بيراهه روندگان، و از لغزش فريب خوردندگان، و از باتلاق نابود شدگان دستم را بگير.

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.