و در آن روز كه مرا براى ديدار خود بر مىانگيزى، خوار و شرمندهام مساز، و نزد دوستداران خود رسوايم مكن، و يادت را از خاطرم مبر، و توفيق سپاسگزارى خود را از من دريغ مدار، و هنگام غفلت و بىخبرى كه نادانان شكر نعمتهايت را از ياد مىبرند، پيوسته آن را بر زبانم جارى كن، و به من الهام فرما كه در برابر آنچه عطايم كردهاى، تو را ثنا گويم، و به آن خوبىها كه در حق من روا داشتهاى، اعتراف كنم.