و مرا در اسرافكارى سرگردان مگذار و در نادانى و بىخبرى رها مكن و به رنج و عذاب، مرا پند ديگران مگردان و موجب عبرت آنان مساز و به مزيد نعمت مرا فتنهى بينندگان قرار مده و مانند گروهى كه فريب نعمت خوردند چنان مكن كه فريب خورم، و ديگرى را به جاى من برمگزين و نام مرا برمگردان و تن مرا به آفت ديگرگون مساز و مضحكهى خلق قرار مده و با عمل من مستهزئان مكن و مرا پيرو چيزى مگردان مگر آنچه سبب خشنودى تو باشد و به رنج و تعب مدار مگر در راه انتقام از دشمنان تو.