فارسی
فراز 124 از دعای 47 ( پناه بردن به خدا از سرکشی و کیفر )
وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ، وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ، وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .
خدايا مرا در طغيان خويش مگذار كه در غفلت مدتى به سهو و خطا بسر برم و در فراموشى كار بگذرانم، خدايا مرا وسيله‌ى پند ديگران قرار مده و موجب عبرت ديگران مساز و مرا براى ديگران آزمايش و امتحان مفرما. خدايا با من مكر و تدبير مكن آن چنان كه با ديگران مى‌كنى و غيرى به جاى من منشان يعنى بهشت مرا به ديگرى مده و نام مرا تغيير مده اگر سعيد هستم به شقاوت مبدل مفرما و جسم مرا بدل به جسم ديگرى مكن يعنى مرا مسخ مكن، خدايا مرا محل استهزاء خلق خود قرار مده يعنى مسخره جفاكاران مساز، و در تسخير خود نياز و تابع كسى قرار نده مگر به رضاى خود و خوار و بى‌كار مگردان مگر مشغول به خود براى انتقام از دشمنان تو،
استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.
انتخاب شرح:
- حسین انصاریان - محمد رضا آشتیاني - محمد جعفر امامی - سيد احمد سجادی - محمد علي مدرسی چهاردهی - بدیع الزمان قهپائی - سید عليخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید علیخان حسينی حسنی مدنی شيرازی - سید محمد باقر حسينی (داماد) - سید محمد باقر موسوی حسينی شيرازی - سید محمد حسین فضل الله - سید محمد شيرازی - سید نعمة الله جزائری - عباس علی موسوی - محمد جواد مغنیه - محمد دارابی - نبیل شعبان
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
