و دل مرا به (رحمت فراوانى) كه دارى، مطمئن ساز، و ارادهى مرا در انجام امورى كه از آن توست مصمم فرما، و مرا به امورى سرگرم كن كه خاصان (درگاه خود) را به آن مشغول مىدارى، و هنگامى كهانديشهها از تو غفلت مىورزند، دل مرا (از زلال گواراى نام و ياد خود) سيراب كن و بىنيازى و پاكدامنى، و آسايش و تندرستى و گشايش و سلامتى را يك جا به من ارزانى دار؛