و دلم را بدانچه در پيش توست، مطمئن و آرام، و انديشهام را از هر چه جز توست، فراغت بخش، و مرا به كارى كه خالصان درگاهت را بدان وامىدارى وادار، و به هنگام غفلت خردها، دلم را با عشق به طاعتگزارىات درآميز، و مرا توانگرى ده، همراه با پاكدامنى و زندگى خوش و آسايش و تندرستى و فراخى روزى و آرامش و عافيت.