فراز 2 از دعای 47 ( احاطۀ مطلق خدا )

بار خدايا سپاس تنها براى تو است اى پديد آورنده‌ى آسمانها و زمين، اى داراى بى‌نيازى و احسان كامل (يا اى سزاوار بزرگى و منزه بودن از آنچه لائق به تو نيست) اى مالك و دارنده‌ى دارندگان (يا اى سيد و مهتر مهتران) و اى خدا و پرستيده شده‌ى هر پرستيده‌اى، و اى آفريننده‌ى هر آفريده‌اى، و اى ميراث برنده‌ى هر چيز (زيرا پس از نابود شدن خلق باقى است، و بازگشت هر چيز به سوى او است، و وارث كسى است كه دارائى پس از فانى شدن دارنده به او رسد) چيزى مانند او نيست (زيرا اگر از آفريده‌ى او مانندى برايش مى‌بود، مانند آفريده‌ى خود به آفريننده‌اى نيازمند بود، جمله‌ى ليس كمثله شى‌ء از قرآن كريم «س 42 ى 11» اقتباس شده است) و علم چيزى (آنچه دانسته و از آن گفتگو شود) از او پنهان نمى‌باشد (اشاره به قول خداى تعالى «س 10 ى 61»: و ما يعزب عن ربك من مثقال ذره فى الارض و لا فى السماء و لا اصغر من ذلك و لا اكبر الا فى كتاب مبين يعنى به اندازه‌ى ذره‌اى «غبار منتشر در هوا» در زمين و آسمان از پروردگار تو پنهان نيست، و كوچكتر از ذره و بزرگتر از آن در كتاب آشكار «لوح محفوظ و علم خداى تعالى» نوشته شده) و او به (اطراف) هر چيز احاطه دارد (به ظاهر و باطن آن دانا است، اين جمله از قرآن مجيد «س 41 ى 54»: الا انه بكل شى‌ء محيط گرفته شده است) و او بر هر چيز نگهبان است (قرآن شريف «س 33 ى 52»: و كان الله على كل شى‌ء رقيبا)

استاد انصاریان برای این فراز شرحی ننوشته‌اند.